Herfstfeest
Op het SO van Meerklank vieren wij eind september het herfstfeest op school. De zomer is ten einde; soms hangt de warmte ervan nog wel in de lucht. ‘s Ochtends hangt de mist boven het land en de bladeren beginnen langzaamaan wat te kleuren. De herfst houdt zijn intocht en brengt kouder, natter en onstuimiger weer met zich mee. Je ruikt de geur van rijpheid en een groot deel van de oogst is binnengehaald.
Van de mensen vraagt deze tijd om de mooie, warme en naar buiten gerichte zomertijd los te laten en om de kortere en donkerdere dagen die gaan komen te aanvaarden. Dit voelt bijna als een soort drempel over moeten om je weer meer naar binnen te gaan richten of als een gevoel van een innerlijke draak die in toom gehouden/overwonnen mag worden. Zo is voor deze tijd van het jaar moed nodig. Gezamenlijk bewust de “zomeroogst” verzamelen en gezamenlijk de moed verzamelen om de donkere dagen tegemoet te kunnen treden en je eigen innerlijke strijd te leveren. Wij vieren dit op onze school met de kinderen daarom ook met spelletjes waarbij moed nodig is en iets overwonnen moet worden.
Hierbij past het beeld van Ridder Joris die de draak versloeg. Ridder Joris bewijst moed, hij verslaat de draak en het verhaal geeft ons daarmee een symbool, een beeld van hoe wij onze eigen innerlijke draak kunnen verslaan. Bij een ridder hoort een zwaard. Zo nodigen wij in deze tijd ook de smid uit, die met de kinderen aan een zwaard kan smeden. Dit vraagt van sommige kinderen ook moed en kracht.
Euritmiebeweging op Meerklank
Euritmie is een bewegingsles, waarin wij bewegen op muziek („echte“ muziek van verschillende instrumenten, bespeeld door onze vrijwilligster Charlotte de Gier) en korte verhaaltjes en/of gedichten.
De methodiek van leren is voor- en nadoen, Het is de bedoeling dat de kinderen de stemming van binnen meebeleven en dat dit door de groep zichtbaar wordt in de beweging.
Soms zie ik dat de handen en de voeten van een kind niet (goed) meebewegen... Maar ik zie daarbij stralende ogen. Het kind is er op een andere manier helemaal bij! In deze momenten begint eigenlijk al euritmiebeweging: het kind is van binnen in beweging. Natuurlijk, uiteindelijk is het doel, dat door het meebewegen van binnen ook het lichaam in de goede beweging komt!
Ik zoek naar verhalen, gedichten en muziek, die twee grondstemmingen bij een kind en een groep oproepen: enthousiasme / vreugde (dit is nodig voor het handelen, om in beweging te willen komen) en eerbied (die kinderen tot rust, tot luisteren kan brengen). Ik biedt deze afwisseling tussen het met vreugde handelen en stil, luisterend bewegen in iedere les aan. Daarmee probeer ik te bereiken, dat de kinderen het verschil leren ervaren tussen naar buiten en naar binnen gericht zijn en de afwisseling daarvan harmoniserend te laten werken. Net ademen!
Meerklank-kinderen zijn heel verschillend. Iedereen heeft een eigen manier van zijn, doen, zichzelf tot uitdrukking brengen. De hele school is als een orkest van verschillend klinkende instrumenten: Meerklank! Leren in je eigen ritme. Iedere groep, die euritmie doet met elkaar ieder jaar, wordt een klein orkest, dat vaak heel diverse vermogens heeft. Ik zoek toch naar de gemeenschappelijke basis. En deze basis is voor mij de leeftijd van de kinderen. Voor mij is het heel erg spannend de lessen zo aan te bieden, dat alle kinderen met hun verschillen toch kunnen meebewegen. Om dat goed te leren heb ik nog heel veel fantasie nodig en gevoel voor de realiteit van de kinderen.
Er zijn een aantal elementen, die ik met de kinderen oefen, zijn:
ruimtelijke oriëntatie (voor, achter, rechts, links lopen, rechte en ronde vormen, eenvoudige geometrische vormen);
ritme van de muziek, versje, gedicht, ritmische deel van het verhaal, etc. (gevoel voor de ritme ontwikkelen en met de armen, handen, vingers, voeten, etc. uitvoeren);
gebaren van taalklanken en muziekelementen;
evenwicht (verschillende manieren van lopen: huppelen, stampen, langzaam lopen, snel lopen, etc.)
ervaring van de kring als sociale oefening: in de loop der jaren leren je eigen plaats in te nemen en te weten, waar die is; met elkaar bewegen; elkaar waarnemen; aan de regels houden, etc.
Dat zijn vrij objective, zichtbare activiteiten. Voor mij is het meest belangrijke HOE het kind iets doet. Want als ik naar het HOE kijk, dan zie ik het unieke van het kind verschijnen, misschien zijn ontwikkelingsvermogens, misschien waar naar toe het streeft, zijn individualiteit.